ACT Mindful @Zeilboot

De tools van ACT toegepast…..

Afgelopen week mocht ik mijn vakantie doorbrengen op een zeilboot in de Griekse wateren. Dat was erg plezierig kan ik je vertellen. De keuze voor een zeilvakantie met 7 personen op 1 boot zou ik nooit gemaakt hebben als ik geen ACT (Acceptance and Commitment) training gevolgd had. Mijn brein was daar namelijk fel op tegen: niet doen, pas op, kijk uit, veel te veel mensen in korte tijd boven op elkaars lip, daar komt ellende van, zeilen op de Griekse zee is eng, je kunt omslaan etc.

Nadat ik in 2015 de ACT training gevolgd heb werd me duidelijk dat mijn brein wilde dat ik spannende, onbekende of angstige situaties beter kon vermijden. Ik leerde dat ik samen met die angst toch dingen kon gaan doen. Dat ik wel kon luisteren naar al die stemmetjes en dat ik toch wat anders kon doen. En dan na de ervaring pas betekenis geven aan de ervaring.

En wat een geweldige week hebben we toen gehad. Mijn brein heeft geen gelijk gekregen op een enkel moment na. Het was heerlijk!

Dat heeft er toe geleid dat ik vorige week voor de 2^e keer met dezelfde 6 vrienden op een zelfde zeilboot naar dezelfde zee ben gegaan, alleen de bestemmingen waren anders.

En de context. Mijn brein ging flink tekeer want het was windkracht 5/6 en de golven waren hoog, zo’n 1,5 meter. Met verbazing heb ik de schipper het hemd van zijn lijf gevraagd over zijn angst. Die had hij niet, zei hij. Hij vertrouwde volledig op zijn boot, zijn vaardigheden en de bemanning. Typisch dat er zulke grote verschillen bestaan in de mate van angst ervaren.

Voor mij was het de kunst om toch mindful te genieten samen met de hoge golven en de harde wind. En dat is gelukt! Zo goed zelfs dat ik tijd over had om na te denken over de mooie metafoor van zeilen op het water= als het leven zelf. Je bepaalt je stip op de horizon (waarden) , de koers die je wilt varen (toegewijde actie). De vuurtoren is het baken dat je verteld of je de juiste koers nog vaart. Onderweg kom je obstakels en hindernissen tegen in de vorm van hoge golven, harde wind, rotsen onder water. Je kunt niet altijd rechtstreeks koersen op de stip en moeten soms laveren/kruisend door het water om toch je einddoel te bereiken. Er zitten heel wat passagiers op de boot (in de bus/cognitieve (de)fusie) die zich bemoeien met de juiste koers. Ze zeggen soms tegengestelde dingen en gaan zelfs de strijd met elkaar aan. Ik heb geleerd met een ander perspectief naar mezelf te kijken: ik ben ( g)een avonturier (zelf in context).

Kortom! Geweldige ervaring in vele opzichten. Voor herhaling vatbaar? Mijn brein vind dat het nu wel genoeg is geweest….en ik? Ik ben weer nieuwe plannen aan het maken voor het volgende avontuur 😉